NEDEN PAHALI OYUNCAKLARA PARA VERİYORUZ ?

Bu akşam çocukluk resimlerimi karıştırdım biraz.
Daha doğumda hastanede çekilmiş, birkaç dakika yaşında olduğum resmimden tutunda,Almanyada bahçemizdeki okul çağına gelmemiş halime daldım gittim. Dile kolay 35 sene geçmiş.
Sonra çoğu var azı yok çeyrek asır önce köydeki çayda çekilmiş olan ve bir dal parçasına iliştirilmiş 1 metrelik misinanın ucundaki tek iğnede sallanan istavrit kadar bir balıklı fotoğrafıma baktım. Gülümsüyordum.Belkide hayatımın ilk balığını tutmuşumdur.
Sonra ailecek yenikapıdan kiralanmış kayık ile denize açılıp,el oltaları ile ailecek istavrit tuttuğumuz foto geldi elime.
Balıklı resimlere bakarken dank etti uzun zamandır elime olta almadım (spin hariç).Sabah boğaza lüfer kovalamayamı gitsem.
Tabii ya nasıl olsa Dam Green Cross power surf kamışı getirdim yazlıktan geçen haftasonu.
Burada 3-4 tane surf kamışım vardı ama boğazda kullandığım yksek atarlı Green cross yeni geldi yazlıktan.
Artık boğazda olta sallayabilirim.
Birden aklıma düştü, acaba yarın mutlu olabilecekmiyim,o minicik balıkla gülümseyerek verdiğim pozu tekrar yaşayabilecekmiyim.
Elimde milyarlık takımlar ile minicik bir balığın tebessümnü yaşayamayacaksam, bu pahalı oyuncakları neden alıyoruz.
Evet arkadaşlar dökün içinizi bakalım, neden daha basiti varken ,pahalı oyuncaklara yöneliyoruz...

vallahi birol abi şunu çok iyi biliyorum o pahalı rapala sahteleri vsleri ben eminimki sadece zevk olsun diye o kadar şirin duruyorlarki ve birbirlerine o kadar benziyorlarki omu bumu derken bir bakıyorsunuz bir dünya sahte verilen paraların haddi hesabı yok,ben olta ve makinaya verilen paraya sözüm yok sağlam olsun bir defa alalım diyoruz ama tabiki shimano stelllada almıyorum 2 bin tlye çünki bizim o japonya açıklarında tutulan devasal orkinoslar yokki be abi şimdi boğazda allahını seversen gidelim gezelim kaç kişide en fazla ve en kiloluk hangi balık var,yani sözümün özü boğazın marmaranın anasını ağlatmışlar ageçen haritada baktım boğazımıza abi normalde bu marmarada balıkların kıyılara vurması atlaması taşması gerekiyor,nereden hangi sulardan neler gelmezki,

bende bir dünya sahte almıştım yeminle söylüyorum bir tane istavrit yakalasam gam yemeyeceğim bir dünya malzemem var sadece çapari iş yapıyor geriye kalan boş,şimdi baktım bu levrek için daiwa shine laser sardine 50 tl be abi

gerek varmı senceiha adrasan-saroz vb yerlerde olsak tekne olsa bağla teknenin arkasına çek,ama istanbul bitik....

Abi bence bunun tek açıklaması zaman.. Zamanımız elvermiyor hergün her dakka deniz kenarında olmaya biz de böyle tatmin ediyoruz kendimizi.. Av konuşarak ve alışveriş için araştırma yaparak ve satın alarak duygularımızı bastırıyoruz bir nebze.. Bunu yaşayarak gördüm bu yaz tatilinde. İlk günlerde kamışlarımla gittiğim halde sonraki günler de balık da bol olduğundan kamışları taşımaya bile üşendim hatta sadece bıçağımı ve el oltalarımı alarak gittim balığa.. Benim nacizane fikrim budur

Saygılarımla

el oltası candır, kamışlar dursun kenarda elbet lazım olurlar birgün

sürekli balığa gitmediğimiz için kendimizi tatmin etmek için boşa harcanan bir para ama insan kendine engel olamıyor

öncelikle iyi geceler birol agabey fakat konu derin bende mutlu değilim ?en olmadık şartları zorluyorum en iyisi olsun diyorum,dükkandan aldım geldim 200 tl bayıldım makinaya bir haftadan fazla süre balığa gitmedim ama serdim salona izledim durdum. kamışa bayıldım 200 küsür onuda okşadım sevdim çocuk gibi ama şimdi o sevgi kalktıda ,yerine korunması ve bakımı yapılması gereken öyle herkese emanet edemeyecegin bir şey çıktı ortaya ,sorumluluk aldık yani , bu birazda imkan ve amaçla alakalı sanki imkanım var aldım ,en iyisi olsun istedim ,inanın dağcı sırt çantam hınca hınç dolu 1 ay lına çıksam balığa malzemeciye ihtiyaç duymam ,çeke çeke zor götürüyorum ,peki mutlumuyum HAYIR , çocukken tarabya ordu evin önünde uzun bir dala yerden bulma misina bağlar ,yine yerde bulduğumuz iğneyi oltacı amcaya bağlatırdık koca kova dolardı sıyırtmayla, adı kraça ama şimdi o kraçalar çinekop neredyse koca,koca ,ama mutluydum,mutluyduk ya yine galiba ,imkanlar ve erişebildiklerimiz bize mutluluk getirmiyo 400 tl verdim ihtiyaç dedim lazım dedim foto makina aldım 2 gün mutlu oldum canon standın emsallerinin en iyisi olsun dedik yine ,ama rafta şu an bana bakıyo

Gelişen ve kendisini yenileyen teknolojiyi kullanmak olabilir, fakat bu kadar esaret bencede fazla. İyi bir nokta yakalamışsınız, yıllar öncesine dönüp çok farklı düşünceler içerinde farklı yerlerde gezinebilirdiniz fakat yinede konuyu bağlamışsınız oltaya.

Maddi imkan ölçüsünde ve aşırıya kaçmadan almaya özen göstersemde sizin bu yazınızla kamış stantında duran makine ve kamışlarımın etiket fiyatı üzerinden kaba bir hesabını yaptım 25 Hp honda motor fiyatını buluyor. Sorunuzu kendime yönelttiğimde verebildiğim yegane cevap kullanımda kaliteli malzemeden aldığım keyifin daha fazla olduğu. İlkokul yıllarımda bana bugünkü takımları verseniz karmaşık düzeneğini çözemez ve keyif aldığım el oltama dönerdim herhalde.

aşk ve heves hepsi, daha levreğe siftahım yok ama levrek için 2 spin kamış, iki makine ve bir sürü rapala ve slikonum var, birşeyler satınalmaktan korktuğum için istoç a uğrayamaz oldum, merak ediyorum şöyle güzel bir levrek tutsam daha neler almak isteyeceğim acaba...

İmkan, para, heves meselesi. İmkanın varsa, verirsin paranı, alırsın hevesini.

Güzel cevaplar geliyor ama olay neden balık malzemesi alıyoruza doğru kayıyor.
Üniversitede sanırım ekonomi dersinde idi,hocamız insanların hep bir üst sosyo-ekonomik statüyü taklit ettiğini söylemişti.Yani C grubu ,B grubu gibi yaşamaya çalışıyor,bunu gerçekleştirmek için mesela indirimlerden yararlanıp pahalı malzemeleri indirim döneminde alıyor demişti.
Şu ana kadarki fikirler hep bu yönde insani zaafiyetlerimiz çerçevesinde gelişti.
Ama asıl soru şu,neden pahalısından yana tercihimizi kullanıyoruz.Yukarıdaki örnekteki gibi insani zaafiyet mi, yoksa başka haklı gerekçelerimiz mi var?
Nedir bu gerekçeler...